Loesje (pronounced as in to loose + uh) is a Dutch writers collective very much social and political engaged who use posters to express their opinion. As they say themselves "they want to try to conquer the world with creativity and posters". Loesje of Dutch origin went international in 2004. As the following article is about the upcoming 'retirement' of the Amsterdam department in The Netherlands, I will post it in Dutch. At the end you will find a few examples of their international poster series.
Gelezen in het Parool: de Amsterdamse afdeling van Loesje houdt er mee op!
Gelijk kwamen er allerlei herinneringen naar boven. Een van mijn favoriete Loesje-uitspraken is "Liefde en de laatste trein gaan niet samen". Ik beeld me dan altijd gelijk in, dat er ouders zijn die weer zuchten als het vriendje van hun tienerdochter maar weer moet blijven overnachten, omdat hij de laatste trein heeft gemist...
En nu houdt Loesje het dus voor gezien in Amsterdam. Volgens een van de oprichters begonnen de meeste leden van de afdeling toen ze nog student waren, maar ze zijn nu in de dertig, hebben een goede baan en kinderen. En tja, als je een goede baan hebt met een gezinnetje, dan schrijf je niet meer over kamernood en terreur in Nederland. Daarom is er collectief besloten om er mee op te houden.
Toch is er nog hoop, want Loesje gaat niet helemaal met plak- en schrijfpensioen en zoekt opvolgers. Gelukkig maar, want stel je eens voor dat we het voortaan zouden moeten doen zonder de ontroerende, grappige, maar ook scherpe uitspraken zoals deze over Oudkerk "Porno, dat is toch research". Gelukkig kon Loesje ook lief en hartverwarmend zijn zoals in "Wanneer ik 's avonds naar de sterren kijk, knipoogt er altijd eentje terug". Loesje, ik zal je missen. Ik hoop dat je gauw terug komt.
Gelezen in het Parool: de Amsterdamse afdeling van Loesje houdt er mee op!
Gelijk kwamen er allerlei herinneringen naar boven. Een van mijn favoriete Loesje-uitspraken is "Liefde en de laatste trein gaan niet samen". Ik beeld me dan altijd gelijk in, dat er ouders zijn die weer zuchten als het vriendje van hun tienerdochter maar weer moet blijven overnachten, omdat hij de laatste trein heeft gemist...
En nu houdt Loesje het dus voor gezien in Amsterdam. Volgens een van de oprichters begonnen de meeste leden van de afdeling toen ze nog student waren, maar ze zijn nu in de dertig, hebben een goede baan en kinderen. En tja, als je een goede baan hebt met een gezinnetje, dan schrijf je niet meer over kamernood en terreur in Nederland. Daarom is er collectief besloten om er mee op te houden.
Toch is er nog hoop, want Loesje gaat niet helemaal met plak- en schrijfpensioen en zoekt opvolgers. Gelukkig maar, want stel je eens voor dat we het voortaan zouden moeten doen zonder de ontroerende, grappige, maar ook scherpe uitspraken zoals deze over Oudkerk "Porno, dat is toch research". Gelukkig kon Loesje ook lief en hartverwarmend zijn zoals in "Wanneer ik 's avonds naar de sterren kijk, knipoogt er altijd eentje terug". Loesje, ik zal je missen. Ik hoop dat je gauw terug komt.
No comments:
Post a Comment